Tja wat zal ik eens schrijven op zo’n dag. Allereerst is het droevig gestemd met het weer en neem je de oude voetbalshirts mee voor de spelers van SVA3 zodat ze in de rust gewoon een droog shirt aan kunnen trekken en dan de tweede helft droog zouden kunnen starten. Dan heb je op vrijdagavond nog gauw een lijst met spelers op de app gezet en daarop staan dan 3 spelers van de O19 bij zonder naam. Dat vind ik al een dingetje, maar ach. Dan dient de zondagochtend zich aan en vraag je je af of de spelers van de O19 die ons komen helpen tijdens de wedstrijd ook een naam hebben. Oei, vergeten te regelen. Ach dan gaan we maar zonder die spelers op pad. Aangekomen bij AFC’34 gaan de mannen natuurlijk warmlopen op het A-veld, want daar zouden wij immers op spelen. Nou ook dat werd een feest. Het A-veld leek wel een waterbed. Het veld zat gewoon los en daar wilden wij niet op spelen met het oog op het ontstaan van mogelijk nieuwe blessures. De scheidsrechter van dienst keurde het veld ook resoluut af en dan zoeken naar een gepaste oplossing, dus werd er gekeken naar het voetbalveld op gras. Dat was ook geen doen. Dan maar wachten tot de voetbalschool klaar was op een ander kunstgrasveld en dat betekende dat wij nog een half uur moesten wachten tot er eindelijk gevoetbald kon worden.
De opstelling was als volgt. Bart op doel. In de achterhoede stonden Jesse, Kjell, Lars en Chris opgesteld. Het middenveld bestond uit Jacub, Mats H., Ties en in de voorhoede waren Mitchell, Tijme en Nevil. Bankzitter was Tristan. Wij konden starten en hadden de mazzel dat de regen in de eerste helft meeviel. Het was wel bitter dat AFC’34 al heel rap op voorsprong kwam. Gelukkig was het Tijme die voor het half uur de gelijkmaker op zijn slof had. Tijdens de wedstrijd was er een moment dat Lars een sliding moest maken om ervoor te zorgen dat onze tegenstander niet tot scoren kon komen, dit gebeurt dan buiten het strafschopgebied en ja hoor SVA krijgt een penalty tegen en een gele kaart. Wat mij en de rest van SVA opviel was dat onze tegenstander continue “Hands Scheids” riepen en dan weet je eigenlijk al genoeg. Tijdens de rust kwam ik rustig aangelopen met mijn verzorgingskoffertje en iemand van de bestuursdienst komt op mij af om te vertellen dat Assendelft in een andere kleedkamer zat omdat hij dacht dat ik naar de verkeerde kleedkamer liep. Ik vroeg hem of wij nu een fatsoenlijke kleedkamer hadden gekregen in de rust (want het was een vreselijk vieze kleedkamer die naar urine stonk.) Nee, u moet toch om 14.00 uur voetballen. Nee meneer ik hoor bij die andere vereniging uit Assendelft. Na de rust mochten wij weer aan de bak en wij hadden er nog steeds vertrouwen in dat wij mogelijk nog aansluiting zouden vinden. Dan kom je weer in een situatie dat een speler uit de achterhoede moet ingrijpen om te voorkomen dat er een tegendoelpunt zal vallen en de speler van de tegenstander loopt nog 2 passen door na deze actie om zich dan te realiseren dat als hij naar de grond gaat er weer een penalty gegeven zal worden en ja hoor gelukt! De tweede penalty tegen. Dan kom je zelfs nog in een situatie dat Tristan invalt en snoeihard onderuit gehaald wordt en ik als verzorger het veld in moet. Gaan de spelers van de tegenstander naar de scheidsrechter roepen dat er een toeschouwer het veld in is gelopen om Tristan te verzorgen. Wat een leuke ploeg uit Alkmaar.
Gauw maar weer vergeten deze dag al moet ik wel zeggen dat ik mijn petje af neem voor onze spelers. Zij hebben geknokt voor iedere meter en lieten de moed niet zakken. Wij werden getrakteerd op technische hoogstandjes van onze spelers en keeper en mannen top van jullie. Wij zijn blij met jullie en proberen jullie dat te laten blijken tijdens de wedstrijden door jullie oude coachjassen van René te laten dragen zodat jullie het niet koud hoeven te hebben.