• Heeft iemand van jullie wel eens van de Slag om Ascmannedilf gehoord ? Niet veel mensen weten er van omdat er weinig over is vastgelegd, maar deze slag vond plaats in 1068. In Ascmannedilf woonden voornamelijk zeerovers met allerlei lichamelijke gebreken. Zo miste minstens 50% van de zeerovers een oog, vele miste een been, vingers etc. etc. Toch kon men aardig leven met deze handicaps. Ascmannedilf was geen rijk dorp, maar de inwoners waren wel gelukkig. Tot 9 januari 1068. Geruchten dat de inwoners van het buurdorp Haralem plannen maakte om Ascmannedilf binnen te vallen deden al snel de rondte in het dorp. Het probleem was echter dat Ascmannedilf bij lange na niet voldoende manschappen op de been kon brengen om het dorp te verdedigen vanwege de vele handicaps. Daarop werd besloten om iedereen die een ledemaat miste een avondje naar het buurtschap Vrouwenverdriet te sturen (bestaat nog, ten hoogte van de watertoren). Daar stond een herberg die bewoond werd door het gezin Boss (weet je meteen waar het restaurant in Assendelft naar vernoemd is) en waar de vrouw des huizes de scepter zwaaide over een eigen praktijk in Duistere Zaken. Hier werd door haar een zalf gemaakt van gemalen kikkerogen, grauwe kippenpoten en het sap van 40 bloemkolen dat de mannen in hun knieholtes moesten smeren. De volgende morgen voltrok zich een wonder: op mysterieuze wijze bleken de ledenmaten te zijn aangegroeid, konden de mannen ten strijde trekken tegen het leger van Haralem en werd uiteraard op glansrijke wijze een overwinning behaald.

    Gek, maar soms lijkt het wel of de geschiedenis zich herhaald..

    Op zaterdagmorgen 12 januari moesten de mannen van de jo11-4 voor de beker aantreden tegen Geel-Wit jo11-2 uit Haarlem. De eerste wedstrijd na een korte winterstop. Het SVA complex lag er verlaten bij, maar de mannen hadden er zin in. Dat zag er een paar dagen voor de wedstrijd toch wat anders uit: Jaber bleek een ontstoken teen te hebben en de vooruitzichten waren niet al te positief, Cas klaagde over pijn in de buik (blindedarmontsteking?), dat zag er allemaal niet best uit. Yvonne, de mama van Giel, ontpopte zich echter al snel als reddende engel voor Jaber. Met de nodige toverspreuken en zalfjes verdween de ontsteking als sneeuw voor de zon! Ook Cas bleek op de zaterdagmorgen dusdanig opgeknapt te zijn dat hij hoe dan ook wilde spelen.
    Zo stonden 9 spelers van de jo11-4 te trappelen om te beginnen. Geel-Wit was in hun competitie poule glansrijk kampioen geworden dus Hugo en Marcel maanden de mannen tot opperste concentratie, met nadruk op overspel en vooral genieten van de wedstrijd. De wedstrijd begon en het plezier spatte er direct van af. De vrijdagavondoefeningen wierpen direct zijn vruchten af , er werd naar hartenlust getikt, getakt en wat nog meer, en het was al snel duidelijk dat SVA niet wenste mee te werken aan een overwinning voor Geel-Wit. Het was een genot om naar te kijken hoe iedereen voor 200% inzet toonde en voor elkaar door het vuur ging! De 1-0 liet even op zich wachten, de 2-0 was direct het signaal aan Geel-Wit dat dit slechts het begin was. Met weergaloos voetbal werd Geel-Wit vastgezet op eigen helft, terwijl de ene aanval nog mooier was dan de andere. Schoten uit de 1e lijn, de 2e lijn, de 3e lijn, de zijlijn, de achterlijn…alles vloog er in. Bij een 9-0 voorsprong floot de perfect leidende scheidsrechter af voor de rust. De mannen liepen juichend het veld af, zich nog niet realiserend dat ze nog een helft moesten spelen! Was dit Geel-Wit nu het team waar we bang voor moesten zijn?
    Een peptalk in de rust en de mannen liepen het veld weer op, hier en daar een strijdkreet, klaar om in ieder geval de tegenstander met dubbele cijfers te verslaan. De regen deerde niemand meer, uiterst geconcentreerd werd de tweede helft weer verder gespeeld. De spelers en ouders van Geel-Wit wisten het inmiddels niet meer. Een eretreffer mochten ze nog maken, maar SVA was inmiddels al uitgelopen naar 14-1. Toen de scheidsrechter floot voor het eindsignaal liepen 9 apetrotse mannetjes het veld af. Weer een bekerronde gewonnen!!
    Giel, Nino, Yonas, Cas, Wessel, Sander, Luka, Jaber, Jordy: wij (alle ouders!) zijn ontzettend trots op jullie! Wat hebben jullie ons een mooie en leuke wedstrijd laten zien! Het is een plezier om naar jullie te kijken, en ik weet zeker dat we nog lang niet alles van jullie gezien hebben! Ga zo door Mannen!!!!!!