• Op deze zonnige dag mochten wij aantreden tegen Vitesse’22 en natuurlijk vooraf gezamenlijk broodjes eten.
    Eerst even wachten tot de wedstrijdbespreking van SVA2 klaar was, daarna konden wij met onze wedstrijdbespreking starten. Natuurlijk gaat dat ook zo af en toe met een dolletje en de belofte van de trainer dat hij bij winst een rondje zou geven. Dat was een zeer aantrekkelijk voorstel, maar zou het ook zo uitkomen?
    De opstelling was als volgt. Tristan op doel. Achterin stonden Matthijs, Jesse, Rens en Lars. Op het middenveld waren de volgende spelers te vinden, Stijn v.E., Leon, Mats H. en voorin stonden Tijme, Ties en Mitchell. Bankzitters waren Nevil, Jacub en Bart. De staf van SVA3 was weer compleet te weten René, Dennis, Robert en ondergetekende.
    De wedstrijd ging van start en tot onze grote schrik kwam de tegenstander op voorsprong en daar hield het helaas niet mee op, want de 0-2 werd ook nog genoteerd in de eerste helft. Wat een teleurstelling, maar voor René betekende dit geen bierronde na afloop. Ondertussen had Leon ook een elleboog in zijn buik mogen ontvangen en dat zorgde bij hem voor de nodige problemen zodat Jacub in zijn plaats kwam in de eerste helft. Bij deze stand mochten de mannen richting de kleedkamer voor een bakje vers gezette thee door Gerard Kroon, die bestuursdienst had vandaag. Na de rust mochten de mannen weer de wei in om te trachten de stand toch positief om te buigen. De stand 1-2 werd door Jacub gerealiseerd door een lobbal. Wij kregen er weer geloof in. Nevil pakte vandaag zijn goaltje ook nog even mee en de stand was weer gelijk. Blijdschap langs de lijn. Bart werd ook nog ingebracht en de leverde eerst nog gelach op, maar Bart wist toch een hele lange neus naar de toeschouwers te maken met een bijzonder spectaculaire actie van hem. Helaas ging zijn schot maar net langs het doel en wat hadden veel toeschouwers Bart zijn goaltje gegund. Met nog 8 minuten op de klok werd het spannend of wij toch met 1 punt deze wedstrijd zouden afsluiten. Wat ik wel heel vreemd vond was dat ik in eerste instantie ook nog een keer de tegenstander heb geholpen bij een blessure en nadat de keeper van Vitesse doelgericht een snoeiharde bal op mij afschoot ik bij de eerstvolgende blessure, aan hun zijde, niet meer in actie ben gekomen. Het was een misselijk moment zeker omdat ik mijn mond houd richting de spelers van beide partijen. Ondergetekende had al een vaag voorgevoel dat alles toch nog zou veranderen en dat werd binnen de kortste keren bewaarheid. Vitesse’22 wist ons net alweer te vinden en daarmee hun zege veilig te stellen. Mannen helaas weer met een negatieve uitslag richting de kleedkamer en smijten met deuren heeft totaal geen zin want dat verandert de stand echt niet. Wij hebben jullie voor iedere meter zien knokken en dat gaf ons een trots gevoel, want hier zit meer in. Het komt vast goed daar moeten wij vertrouwen in houden. Ondergetekende heeft de oude regel weer ingesteld dat als het team van René verliest, hij moet koken die avond. Ik kan jullie melden dat René heerlijk gekookt heeft met zijn mobiel, dus toch nog 1 persoon blij vandaag. Oké ik hoop dat ik volgende keer weer moet koken. Houd moed, dan komt het altijd goed.
    Volgende week mogen wij naar HSV toe en let goed op dit is ook vast weer een team met ervaren oud-selectiespelers die al heel rap in de gaten hebben dat wij daar met een jong team staan. Laten wij ons nou niet uit de tent lokken dan zal er op een bepaald moment gerust een andere stand als einduitslag komen.

    Groetjes Gitta Beerepoot